Lê

Brûskê vedida, ewr wek gayekî dioriya û baran dibarî di berhemê de jî wek van rojên ez li Amedê bûm. Mekanên çîrokên pirtûkê, bajarê Amedê bû û di her çîrokekê de dîrokek veşartî radixist li pêş me.

Hêz mîna rûbarekî gur û geş e, bi bendavekê pêşî lê were girtin vediguheze enerjiyeke kêrdar, lê şayet mesken gumrehî neyê kontrolkirin ziyanê dide der û dora xwe. Hêza meriv jî wisa ye.