Der

Henry James de Walter Besant üzere romanı kendi başına yaşayan ve okurla birlikte mana üreten bir canlı olarak görür. Bütün bunlar da romanın, daha genel manada kurmacanın değerini bizlere hatırlatır.

Bitiş çizgisine ulaştığında, “The Substance” bir sapkınlığa dönüşüyor. Standart bir body horror sinemasının neredeyse iki katına çıkıyor. Karşı çıktığı bayan düşmanlığı kadar yakışıksız bir hale geliyor.

“Kader”de acıyı hissederiz, içimize işler. Bekir’in yalnızlığını, tutkusunu. “Hayat”ta olmayan şey bu işte. Acımızı görmeyiz, kızgınlığımızı, mutsuzluğumuzu. “Hayat”, muhafazakar dünyaya övgüdür.